Jak wygląda pierwsza wizyta fizjoterapeutycznej diagnostyki uroginekologicznej w Medfeminie?

JAK WYGLĄDA PIERWSZA WIZYTA FIZJOTERAPEUTYCZNEJ DIAGNOSTYKI UROGINEKOLOGICZNEJ

W MEDFEMINIE ?

Pierwsza wizyta fizjoterapeutyczna w Medfeminie, to szereg badań, testów funkcjonalnych i analiz  aby móc znaleźć przyczynę problemu, z którym zgłasza się  do nas Pacjentka. Jest to również bardzo dobra fizjoterapeutyczna wizyta kontrolna i często wręcz profilaktyczna, sprawdzająca poprawność funkcjonowania ciała w aspekcie pracy mięśni dna miednicy, struktur przyległych, pracy brzucha, oddechu. Taka wizyta jest  zalecana dla pacjentek po porodzie (niezależnie od jego zakończenia), aby móc sprawdzić, wykonać badanie czy wszystkie struktury ciała po porodzie pracują prawidłowo, czy funkcje mięśni są zachowane, czy odruchy fizjologiczne są prawidłowe, czy jest coś do poprawy. To jest bardzo ważna wizyta, czasami wykonywana profilaktycznie, ale dająca bardzo dużo cennych porad , wskazówek, które wniesione w życie codzienne mogą okazać się bardzo pomocne w późniejszym odstępie czasowym po porodzie i zniwelować mogące pojawić się późniejsze powikłania poporodowe. Pamiętać należy, że profilaktyka jest łatwiejsza i mniej kosztowna w stosunku do samego proces leczenia. Pierwsza wizyta diagnostyczna opiera się na wykonaniu testów, badań, a w kolejności podczas pierwszej wizyty fizjoterapii uroginekologicznej przeprowadzamy:

1. SZCZEGÓŁOWY WYWIAD

Niezbędnym jest zadanie pacjentce szeregu pytań. Im więcej zbierzemy informacji adekwatnych do zgłaszanego problemu, a pacjentka dużo nam o problemie opowie, tym daje to już podstawę do pierwszych sugerowanych wniosków i przyczyn. Ułatwia to z pewnością wystawienie diagnozy, a następnie ustawienia procesu leczenia fizjoterapeutycznego. Wywiad jest intymny, przebiega w miłej atmosferze z zachowaniem pełnej poufności i uszanowania Pacjentki. Szanujemy sytuację, gdy pacjentka nie chce o czymś nam powiedzieć.

2. OCENA POSTAWY CIAŁA + TESTY FUNKCJONALNE

To bardzo ważna część całej diagnostyki. Nasze ciało jest jedną całością i zmiana ustawienia bądź przykurcze w jednej części ciała będą rzutować na dalej położone struktury, co bez wątpienia może mieć  wpływ np. na przyczynę pojawiającego się nietrzymania moczu, problem z brzuszkiem po porodzie, obniżeniem statyki narządu rodnego, czy też gojeniem się blizny po cesarskim cięciu, czy nacięciu krocza. Postawę ciała ocenimy w pozycji stojącej, takiej typowej, którą Pacjentka przyjmuje na co dzień. Następnie ocenimy sposób siedzenia (przy burku, w domu),  sposób noszenia dziecka, czy też jego karmienia.  Pod tym kątem przeprowadzimy kilka prostych testów funkcjonalnych, które mogą potwierdzić przypuszczenia zaburzeń w ciele (testy funkcjonalne w pozycji stojącej, leżącej). Niezbędnym następnie będzie próba poprawnego ustawienia sylwetki naszej Pacjentki (a więc przyjmiemy poprawną postawę ciała i nauczymy pacjentkę tego), opowiemy o tym, pokażemy zależności wynikające z funkcjonowania ciała w przestrzeni i jaki to ma wpływ na problem, z którym Pacjentka zgłasza się do nas. Często w ten sposób możemy nawet zadziałać profilaktycznie, aby problem nie pojawił się w przyszłości. Bo uważamy, że w tych małych codziennych niepoprawnych często czynnościach dnia codziennego tkwią szczegóły, które gdy je zniwelujemy mogą już okazać się sukcesem, w którym problem zniknie.

3. OCENA POWŁOK BRZUSZNYCH – USG POWŁOK BRZUSZNYCH W KIERUNKU OCENY ROZEJŚCIA MIĘŚNI PROSTYCH BRZUCHA  WRAZ Z TESTAMI FUNKCJONALNYMI

Stan pracy i napięcia mięśni brzucha podczas ruchu,  ich kompatybilność w funkcji w pracy z przeponą oddechową i pracą mięśni dna miednicy to istotny czynnik, który bierzemy zawsze pod kontrolę. Spójna praca tych wszystkich elementów jest niezwykle ważnym czynnikiem do pracy w dysfunkcjach tj, nietrzymanie moczu, zaburzenie statyki narządu rodnego, czy też pracy z blizną. Podczas wizyty diagnostycznej pod USG oraz w testach funkcjonalnych oceniamy  pracę mięśni prostych brzucha, skośnych zewnętrznych i wewnętrznych, oraz mięśnia poprzecznego , a więc jak każdy z nich zachowuje się w funkcji ( w ruchu). Ocenie pod usg podlega również kresa biała (w 4 punktach pomiarowych mierzymy szerokość kresy w spoczynku oraz w ruchu) oraz szerokość kres półksiężycowatych.  Kresa biała jako ważny element stabilizacyjny jest oceniana pod kątem zachowania stabilizacji w ruchu i w spoczynku, jej szerokość, napięcie. Są to parametry również oceniające czy mamy do czynienia z rozejściem mięśni prostych brzucha, czy tez stan jest poprawny i fizjologiczny. Pacjentka wszystko widzi w USG, wszystko jest pacjentce tłumaczone, kiedy jest fizjologia, a kiedy pojawia się czynnik dysfunkcyjny. Dzięki temu bardzo rośnie świadomość naszej pacjentki, co daje podstawę do wspólnej i efektywnej dalszej pracy. Pod USG oceniamy wstępnie występujące przepukliny na kresie. Jeśli mamy podejrzenie, wspieramy się konsultacją z chirurgiem, aby diagnoza potwierdzona została przez naszego specjalistę i ewentualne podjęcie wspólnych działań w kierunku likwidacji zaburzenia. Zachowanie się kresy białej oceniane jest również palpacyjnie zarówno w spoczynku jak i podczas ruchu. Jej rodzaj elastyczności i zachowania się podczas ruchu (np. wybrzuszenia, zapadanie się kresy) da nam już podstawę do oceny stopnia stabilizacji dla ciała.

Dodatkowym badaniem oceny ściany brzucha są TESTY FUNKCJONALNE, aby móc ocenić zachowanie ściany brzucha podczas ruchu oraz podczas odruchów fizjologicznych tj np. kaszel. W tym celu prosimy naszą pacjentkę o wykonanie kilku prostych ruchów, które pozwolą nam dookreślić ostatecznie zachowanie prawidłowe lub nieprawidłowe ściany brzucha.

4. OCENA JAKOŚCI PRACY MIĘŚNI DNA MIEDNICY – PER VAGINUM, PER RECTUM

Najważniejsza część badania do określenia stanu pracy mięśni dna miednicy, w której oceniamy jakość skurczu, wytrzymałość mięśni na długotrwałą pracę, siłę skurczu, strukturę mięśniową pod kątem jakości tkanek, jakość relaksacji po skurczu, symetrie i asymetrie, hipotonię oraz hipertonię oraz fizjologiczne odruchy. Tę część badania wykonujemy palapcyjnie per vaginam bądź per recturm, A z uwagi, ze mięśni dna miednicy jest dużo na szczególną uwagę zasługuje fakt, że badanie palpacyjne wykonywane jest powoli, dokładnie aby móc precyzyjnie określić mięśnie i powięzi pracujące prawidłowo od tych mogących pracować w dysfunkcji. W teście kaszlu oraz parcia ocenie podlega jakość statki narządu rodnego (również przy użyciu wziernika).  Dodatkowym badaniem w ocenie statyki jest badanie USG przezbrzuszne oraz endowaginalne, które jest pomocne do określenia statki narządu rodnego w funkcji kaszlu, parcia, w ruchu, oraz do oceny stabilności więzadłowej. W badaniu opieramy się na międzynarodowej klasyfikacji Perfect, Oxford oraz POPQ.
Ważnym jest aby pacjentka przybyła na wizytę z pełnym pęcherzem, bowiem dzięki temu jesteśmy w stanie zobrazować pod USG z dojścia przezbrzusznego aktywację mięśni dna miednicy, kompensacje, możliwe występujące defekty w statyce narządu rodnego lub określić pojemność pęcherza. Najlepiej zatem, aby do godziny przez umówioną wizytą pacjentka wypiła około 500 ml wody i nie opróżniała pęcherza tuż przed spotkaniem.

5. OCENA PRACY MIĘŚNI DNA MIEDNICY W WARUNKACH ODCIĄŻENIA ORAZ W RUCHU POPRZEZ TESTY EMG / BIOFEEDBACK

W tej części badania wykonujemy test diagnostyczny oceny  jakości napięcia mięśni dna miednicy  (i występujących w nich włókien wolnokurczliwych oraz szybkokurczliwych) oceny kaszlu, oceny odruchu prekontrakcji, ocenę umiejętności rozluźnienia mięśniowego oraz występujących kompensacji. Do badania wykorzystujemy  najnowszej generacji sprzęt PHENIX LIBERTY oraz samoprzylepne elektrody na brzuch oraz na krocze ( lub sondy dopochwowej ). Pacjentka proszona jest o napinanie mięśni dna miednicy zgodnie z pojawiającym się na ekranie torem do pokonania. Uwidocznione na ekranie dwie krzywe, obrazują w czasie rzeczywistym jakość napięcia ze strony dna miednicy oraz ze strony ściany brzucha. To pozwala ocenić jakość pracy mięśniowej,  a pacjentce pozwala zrozumieć i zobrazować jaki jest ruch, jaka jest wytrzymałość i gdzie jest nieprawidłowość. Test trwa 4 minuty, jest bezbolesny i ma formę zabawową. Wykonujemy go w pozycji odciążającej (leżąca) oraz w pozycji fizjologicznej (czyli stojącej).  Test jest doskonałym wyznacznikiem postępów w terapii, bowiem zapisany w systemie pozostaje do ponownego przeanalizowania a wykonany w ponownie w odstępie czasowym będzie dla pacjentki idealnym porównaniem jak było przed rozpoczęciem terapii i jakie postępy zostały zrobione po czasie trwania terapii oraz indywidualnej pracy domowej.

6. OCENA TORU ODDECHOWEGO

Nasz codzienny oddech to ciągłe współdziałanie ze sobą kilku elementów jednocześnie. To ruch całego naszego oddechowego cylindra, w którym rozmieszczone są nasze trzewia i narządy miednicy mniejszej (tj. macica, pęcherz, odbyt, pochwa, cewka moczowa).Ta wzajemna prawidłowa współpraca przebiega pomiędzy przeponą oddechową, ruchami przepony moczowo-płciowej, ruchomością i elastycznością klatki piersiowej oraz elastyczności i wydolnością mięśni brzucha i grzbietu. Prawidłowa współpraca wszystkich tych struktur warunkuje nam zachowanie prawidłowego ciśnienia śródbrzusznego.  Prawidłowy tor oddechowy oraz prawidłowa współpraca wszystkich elementów cylidra jest bardzo ważnym czynnikiem mogącym wpłynąć na uniknięcie np. wysiłkowego nietrzymania moczu, obniżenia narządu rodnego. Zatem to w jaki sposób oddychamy i jak do tego ustosunkowują się inne  struktury ciała będzie mieć wpływ na pojawiąjące się zaburzenia. Ocenie fizjoterapeutycznej bezwzględnie będzie podlegać ocena toru oddechowego naszej pacjentki, ruchomość klatki piersiowej i jak do tego ustosunkowują się mięśnie dna miednicy oraz cała postawa ciała. Przywracanie utraconej funkcji oddechowej (czyli zaburzonego toru oddechowego) będzie wtedy jednym z celów fizjoterapii, w kierunku minimalizacji zaburzenia. Pamiętajmy zatem , że jesteśmy całością, że jedna utracona funkcja, czy zaburzenie będzie mieć wpływ na inne sąsiednie struktury ciała. Przyczyna utraconej funkcji wcale nie musi zatem występować w miejscu występujących objawów.

7. PODSUMOWANIE WIZYTY / PLAN FIZJOTERAPII

Po zakończeniu wszelkich testów, ocen, wywiadu i analiz jest czas na podsumowanie wizyty. Zależy nam aby pacjentka dokładnie wiedziała co zostało wykonane, co jest poprawnie działające, a gdzie i dlaczego występują zaburzenia. Istotnym czynnikiem jest tutuaj edukacja i zwiększenie świadomości naszej pacjentki, bo tylko wtedy zaproponowany plan fizjoterapii oraz ustalenie wspólnych działań może przynieść poprawę i sukces w terapii.

8. WSTĘPNE ZAPROPONOWANE ĆWICZENIA DOMOWE

Każda pacjentka po zakończonej wizycie otrzyma wstępne zadania domowe do wykonywania. Zadania (cwiczenia) są zawsze dopasowane indywidualnie do pacjentki i zawsze dopasowane do wyniku testów.

9. OMÓWIENIE ZALECEŃ ERGONOMII DNIA CODZIENNEGO I ZMIANY CODZIENNYCH NAWYKÓW

Bardzo ważny czynnik dopełniający plan fizjoterapii i mogący ogromnie wpłynąć na pozytywne efekty terapii. To taka zapominana  „ Wisienka na torcie”, która często jest bagatelizowana, a w istotmny sposób może wpływać na poprawę lub też zniwelować mogące w przyszłości pojawić się kłopoty. Pod lupę bierzemy tutaj sposób w jaki pacjentka wykonuje swoje czynności dnia codziennego, a więc:

– sposób siedzenia przy komputerze, przy posiłku, podczas karmienia dziecka
– sposób stania
– sposób defekacji i mikcji
– sposób podnoszenia przedmiotów
– sposób dźwigania ciężarów podczas treningu

Wspólnie analizujemy nawyki i dobieramy to co dla pacjentki będzie najważniejsze i najzdrowsze pod kątem możliwości i fizjologii.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Zadzwoń! tel. 512 897 055, 512 897 255 lub napisz do nas: recepcja@medfemina.pl